KES PENDERAAN KANAK-KANAK DI MALAYSIA

            Kes penderaan kanak-kanak ini buka lagi menjadi perkara yang baru di Malaysia, hal ini kerana semakin hari kes ini kedengaran semakin serius. Sejak kebelakangan ini, kes ini dikatakan semakin meningkat dari tahun ke tahun. Menurut statistik Kementerian Pembangunan Wanita, Keluarga dan Masyarakat telah menunjukkan peningkatan kes penderaan kanak-kanak dari tahun 2010 iaitu sebanyak 3257 kes, 3428 kes pada tahun 2011 dan meningkat kepada 3831 kes pada tahun 2012 dan terus meningkat lagi kepada 4119 kes pada tahun 2013, manakala dari Januari hingga April 2014 sahaja sudah terdapat sebanyak 1430 kes.

            Kes yang terbaru iaitu seorang kanak-kanak perempuan Nur Zuliana Zaara binti Zulkifli berumur lima tahun dipercayai telah didera oleh ibu tirinya sehingga menyebabkan kanak-kanak itu mengalami kecederaan yang serius iaitu patah tulang belakang, rusuk, paha dan termasuklah dipenuhi kesan-kesan parut. Menurut hasil pemeriksaan kesihatan telah mendapati adik Zuliana mengalami beberapa kecacatan kekal seperti bongkok akibat masalah tulang belakang yang patah serta tempang kerana perbezaan panjang tulang paha kiri dan kanan. Hal ini berlaku kerana mangsa tidak pernah diberikan sebarang rawatan dan kecederaan ini dibiarkan sembuh dengan sendirinya sejak dia mula didera kira-kira eman bulan lalu.

            Mangsa juga didapati berada dalam keadaan trauma di samping mengalami masalah radang paru-paru sehingga menganggu sistem pernafasannya. Selain itu, adik Zuliana juga mengalami kekurangan zat yang kronik sehingga menyebabkan berat badannya susut hingga 15 kilogram iaitu menyamai berat seorang budak yang berusia tiga tahun.

            Sikap sesetengah manusia yang tidak berperikemanusiaan ini telah menyebabkan kanak-kanak yang tidak berdosa itu menjadi manga penderaan dan keganasan mereka. Kes penderaan kanak-kanak ini bukan sahaja melibatkan penderaan fizikal semata-mata, tetapi ada penderaan yang lebih teruk seperti penderaan seksual dan mental sehingga ada yang diculik dan yang lebih kejam lagi kanak-kanak itu dibunuh tanpa ada sedikit pun rasa belas kasihan terhadap kanak-kanak yang tidak bersalah itu.

            Kes penderaan kanak-kanak ini secara amnya boleh dikategorikan kepada empat jenis penderaan iaitu penderaan fizikal, penderaan seksual, penderaan emosi serta pengabaian. Penderaan jenis fizikal ini ialah penderaan yang menyebabkan kecederaan fizikal iaitu dari kecederaan ringan sehingga kecederaan teruk seperti patah atau kematian. Kecederaan ini disebabkan oleh tumbukan, tamparan, sepakan, gigitan, campakkan, tikaman, pukulan yang menggunakan tangan, kayu atau sebarang objek atau apa-apa yang boleh mencederakan kanak-kanak. Kecederaan ini dikenal pasti sebagai penderaan tidak kira sama ada penjaga berniat untuk mencederakan kanak-kanak ataupun tidak.

            Kes penderaan jenis seksual pula ialah sebarang aktiviti yang bermaksud untuk mendapatkan kepuasan dan memenuhi kehendak orang dewasa atau kanak-kanak remaja di mana mengikut  peringkat umur atau perkembangannya. Hal ini termasuklah mempengaruhi atau memaksa kanak-kanak dalam aktiviti seksual yang bertentangan undang-undang.

            Penderaan jenis emosi pula kebiasaannya sukar untuk dibuktikan dan penderaan ini biasanya dikenal pasti melalui perwatakan kanak-kanak itu seperti mempunyai tabiat suka mengenakan orang lain, selalu memperkecilkan dan memalukan rakan-rakanya serta sentiasa mengunakan pelbagai cara untuk memperkecilkan seseorang dan kes ini termasuklah kaki buli di sekolah.

            Penderaan jenis pengabaian pula sering berlaku apabila kanak-kanak kurang diberikan perhatian oleh orang dewasa ataupun ibu bapa mereka seperti tidak diberikan keperluan asas. Keperluan fizikal seperti kegagalan untuk menyediakan keperluan seperti makanan, tempat perlindungan serta kekurangan pengawasan yang teliti oleh orang dewasa. Selain itu, kegagalan untuk memberikan rawatan kesihatan dan kegagalan untuk memberikan pendidikan atau menawarkan perkhidmatan khas serta kekurangan perhatian terhadap keperluan emosi kanak-kanak.

            Kes penderaan kanak-kanak ini berpunca daripada pelbagai faktor dalaman dan luaran seperti tekanan perasaan, cengkaman hutang, penceraian ibu bapa serta tekanan hidup yang menghimpit kehidupan orang ramai selain kurangnya kasih sayang dalam institusi keluarga. Oleh itu, semua pihak perlulah sentiasa peka terhadap masalah penderaan kanak-kanak ini dan sentiasa memainkan peranan yang sepatutnya dalam usaha untuk menbanteras masalah ini daripada terus berleluasa. Masyarakat tidak seharusnya bersifat mementingkan diri sendiri kerana dengan sikap ini akan menyebabkan lebih ramai kanak-kanak menjadi mangsa penderaan ini.